ІХТАМНЕТЫ ЗАБІВАЮЦЬ СВАІХ

Яжыла ў Сьвярдлоўску Луганскай вобласьці.Памежжа. Я першая ўбачыла вайну. Я першаяўбачыла іхтамнетаў.

Расейскіяданскія казакі заязджалі вольна, карціннаседзячы на танках і БТРах, гыкалі ігарланілі “любо”, стралялі ў паветра,махалі чырвона-сярпастымі сьцягамі іабразамі Мікалая ІІ, Ісуса, Божай маці,выклікаючы адчуваньне псіхушкі інерэальнасьці…

Авось гэтых маладых завозілі ціха. Гэтабылі расейскія тэрміновай службы,прызыўнікі, якіх везьлі на “вучэньні”.Але, бачачы ўкраінскія вывескі, якімістракацела памежжа, яны разумелі, кудыіх вязуць. Я бачыла гэты страх. Я бачылатаксама, як іх вязуць назад, калі баіішлі пад Лутугіным. З “Уралаў” кроплялакроў, сукровіца, мача і чуліся стогны.Я дагэтуль сьню гэты пах, пах сьмерці.

Яшмат пісала пра гэта. Пісала з пазыцыіжанчыны і маці. Спрабавала дакрычаццада расейскіх мацерак, але ў адказ жаночаячастка Расеі цынічна гарланіла –іхтамнет. А я гадзінамі назірала, якуваходзілі ў мой горад калёны з жывойсілай, танкі, БТРы, “Грады”. Расейцыназывалі мяне фэйкам. Цынічна хлусілі– настамнет. Цынічна закапвалі сваіх,пад нумаркамі, у полі.

Яшмат што тады не разумела. Жаночага імацярынскага. Шукала гэтага ў расейскіхбабах і не знаходзіла. Баярка і сквапнасьцьвытруцілі зь іх усё жаночае. ЖанчыныРасеі абяцалі мяне згвалціць, забіць,расчляніць, аддаць на зьдзекі расейскімбравым хлопцам і падлічвалі навар адмарадзёрства, што тварылі іхнія мужы ўнашых дамах, навар ад сьмерці іхніхмужоў і дзяцей. Расея шчодра плаціларасейскім прапойцам за сьмерць іхніхродных.

Яныі зараз гарланяць “нас там нет”, цынічна,нахабна, адкрываючы помнікі і мэмарыялы“вызваліцелям Данбаса”. У Расеі растуцьгэктары могілак з безыменнымі магіламіпад нумаркамі – іхнігденебыло.

Аксюмаронвайны:

Украінцы-памежнікізьбіраюць па Правальскім стэпе трупыіхтамнетаў і хаваюць іх, іхніх параненыхмяняюць на сваіх параненых. Апалчэнцыі іхтамнеты пакідаюць на полі бою сваіхмёртвых і параненых таварышаў. Параненыхчасьцей дастрэльваюць!

ПадАляксандраўкай ідзе бой. Страшны. Снарадылётаюць над маім домам. Мы суткі сядзіму падвале, паўпляшкі вады на 4-х. дворзаліты сьвінцом. Мы не разумеем, чамубой. Тут даўно няма нашых, украінскіхвойскаў. Праз тыдзень, калі асеў порах,а з поля былі вынесены ў братэрскуюмагілу і трупы і тыя, хто стагнаў, мясцовыяапалчэнцы з тэрарыстычнагакамуністычна-праваслаўна-казацкагабатальёну “РІМ” патлумачылі – забівалірасейцаў, каб забраць у іх зброю іўзброіць сваю армію, армію Сверловск-РІМ.

Расейцызакідваюць сваіх параненых у старыяшахты. Расейцы хаваюць у братэрскіямагілы параненых і мёртвых. Гэта з жахамназірае “вызвалены народ Данбаса”.Спрабуе ратаваць. Пасьля пары ўдалыхспробаў расейцы мініруюць магілы-могільніккіі шурфы-могільнікі.

Упрысадах ляжаць трупы, якія ніхто незьбірае.

Расейцаўапалчэнцы забівалі, каб атрымацьхарчаваньне і зброю.

Расейцытак жа сама ставіліся да данбасянаў.Кідалі на полі бою параненых. Забіваліў працэсе дзялёжкі і рабаваньня.

Іхтамнетырабуюць і гвалцяць расейскамоўныхжыхароў Данбаса, што крычалі “путінвведі”,разбураюць Данбас, труцяць Данбас,“народ Данбаса” абрабоўвае Расею,атрымліваючы пэнсіі, гуманітарку,крадучы бюджэтныя гроршы, ствараючы“арміі мёртвых душаў”. Скрэпныяадносіны!

АленаСтэпава, Дзімітры Чакалкін

(перакеладз расейс.)

Крыніца:

https://kraina.biz.ua/editor3/75424/?fbclid=IwAR39Ddsp296FyVzGNDNCAl_fZnczBcDUAWc2DHIRdPKTVc-gVUu4Eq8G3-s#.XgmSbYNR4pI.facebook